استادی می‌گفت همین که قلم به دست بگیری و شروع کنی به نوشتن یعنی داری خودت را می‌نویسی. فرق نمی‌کند چه چیزی بنویسی یک یادداشت مناسبتی باشد یا یک داستان تخیلی هر چه هست از ذهن تو گرفته شده. می‌گفت یک نویسنده چه بخواهد و چه نخواهد دارد خود افشاگری می‌کند.

راست می‌گوید. اصلا داستان نویس‌ها خودشان را می‌نویسند. حالا کمی پیاز داغش را زیاد می‌کنند. کمی خاطراتشان را پس و پیش می‌کنند. پس خیلی باید خوب زندگی کنند. باید همه‌چیزشان حساب شده باشد. باید خط‌کشی شده زندگی کنند. باید دور خیلی از چیزها را خط قرمز بکشند که مبادا ذهن و فکر و حرفشان خراب شود.

استادم فقط نویسنده‌های کله گُنده و سرشناس را نمی‌گفت منظورش من هم بودم که هر روز می‌نشینم و روزم را می‌نویسم.

استادم راست می‌گفت امروز که دفتر روزنوشت‌های خط‌خورده‌ام را برگ می‌زدم. خودم را می‌دیدم که چهار زانو نشسته‌ام و زُل زده‌‌ام به خودم. مثل طلبکارها! هر صفحه‌ از دفترم یک نفر را می‌بینم خیلی وقت‌ها یک دختر لجباز یک‌دنده که حرف حرفِ خودم بوده. خیلی وقت‌ها فقط خودم را می‌دیدم و چه بد که حق را به خودم داده بودم و طرفم را زمین‌گیر کرده بودم و خوش بودم از این پیروزی!

بی‌خیال نمی‌خواهم ریزِ دفتر خاطراتم را اینجا بگویم فقط برایم جالب بود. دفترم را که برگ می‌زنم هر صفحه‌اش عطری دارد که من را پرت می‌کند درست وسطِ گذشته‌ام. جالب است بعضی جاها را با خودکار و تر تمیز نوشته‌ام. بعضی جاها یادم به خدا بوده و حتمن با خودم گفته‌ام کاری که بدون بسم الله شروع شود ابتر است. بعضی جاه‌ها دنیا به کامم بوده و بسم اللهِ روزنوشتم را قورت داده‌ام و خیلی سرخوشانه با خطاطی نوشته‌ام خوشا به بخت بلندم که در کنار منی! بعضی جاها از سهراب نوشته‌ام. هر کجای دفترم که ردپایی شعرهای زیبایی سهراب باشد حالم خوب نبوده!

خوشحالم که همه‌ی روزهایم را تا آنجا که شده نوشتم یکی دوتا از همین دفترها را یکبار سوزاندم و جالب است که در دفتر بعدی نوشته‌ام خانه‌ی خاطراتم آتش گرفت. دفتر خاطراتِ من دفترهای گُل‌گلی فانتزی و خاصی نیستند همین سررسیدهای هستند که عمرشان سررسیده و به کار نمی‌آیند. همیشه چندتایی درون قفسه‌‌ کتاب دارم که دست نخورده‌اند و در نوبت به سر می‌برند. همین روزها قرعه به نام یکی از آنها می‌اُفتد و من چه چیزها که هنوز باید بنویسم!

کافی است که فقط یک ماه خاطرات هر روزتان را بنویسید شیرینی‌اش را که حس کردید، به دلتان که نشست خودتان معتاد نوشتن می‌شوید. امتحانش مجانی است تجربه‌اش را داشته‌ام که می‌گویم.