در مورد وبلاگ نویسی مطالب زیادی خوانده‌ام شما هم با یک سرچ ساده به هزاران هزار مطلب خواهید رسید. بعضی از این مطالب عمر وبلاگ نویسی را با متولد شدن شبکه‌های اجتماعی تمام می‌دانند و فاتحه‌اش را می‌خوانند. اما گروهی معتقدند وبلاگ یک رسانه‌ی همیشه زنده است و با وجود شبکه‌‌ها و پیام رسان هم‌چنان به قوت خود باقی است. که این دست مطالب هم کم نیستند و باید بگوییم جانا سخن از زبان ما می‌گویید.

در جایی خواندم که وبلاگ‌نویسی یکی از بهترین راه‌های یک‌کاسه کردن آموخته‌هاست. مثلاً جمله‌ای می‌خوانی ایدۀ مطلبی در ذهنت جرقه می‌زند؛ حین نوشتن ناگهان می‌بینی که مثل مراسم احضار ارواح هر چیز موافق و مخالفی که دربارۀ آن موضوع می‌دانی پیش چشمت ظاهر می‌شود؛ همین فرآیند کمک می‌کند تا به تدریج ذهن مجموع‌تری داشته باشی، ضمناً این کار تمرینی برای توسعۀ ذهن مصداق‌یاب هم هست…

من با پیشینه‌ای نه چندان طولانی وبلاگ نویسی به این رسیده‌ام که یکی از بهترین راه‌های تمرین نویسندگی داشتن وبلاگ است. خودمانیم وبلاگ مثل یک جزیره امن است. می‌نویسی و سبک می‌شوی. یک دفترچه یادداشت دوست داشتنی.

نوشتن در غیر از وبلاگ برای من دل چسب نیست. وبلاگ یک فضای صمیمی‌تری نسبت به تمام جزیرة‌المجاز دارد. شاید برای من اینطور باشد. از آرامش فضای وبلاگ هم هر چه بگویم کم گفته‌ام. یک چهاردیواری اختیاری دوست داشتنی.

تقریبا هشت سالی است که وبلاگ داشته‌ام و دارم. برای اولین بار با یکی از دوستانم در بلاگفا وبلاگ زدم و مطالب را کپی پیست به خورد وبلاگم می‌دادم. دریغ از یک مخاطب گاهی که خسته می‌شدم دوستم برایم کامنتی می‌گذاشت که یک وبلاگ نویس بمانم. داشتن وبلاگ کلاس داشت اما این کلاس‌ها به من نیامد و به چند ماه نکشید خسته شدم و آن را حذف کردم.

بعد از آن در پرشین بلاگ، و دوباره در بلاگفا وبلاگ زدم اینبار روز نوشت‌های خودم را می‌نوشتم و چون پیش بینی می‌کردم که یک روز به خاطر نداشتن مخاطب همه را حذف می‌کنم تک تک مطالبم را در دفترخاطراتم می‌نوشتم و پیش‌بینی‌ام درست از آب در آمد. گذشت تا کوثربلاگ من را جذب خودش کرد الحمدلله. خیلی از نکاتی که باید یک وبلاگ نویس بداند را از کوثر بلاگ آموختم و تجربه‌های خوبی به عنوان یک وبلاگ نویس بدست آوردم.

در جایی خواندم: من نمی‌توانم یک وبلاگ موفق داشته باشم، اما کمتر از یک کارمند موفق برایش وقت بگذارم. این جمله را نوشته‌ام میان جمله‌ها و پارگراف‌های که انرژی زا هستند. هر چند گاهی با وبلاگم فاصله می‌گیرم و سخت دلتنگش می‌شوم.

دوستان وبلاگ نویسم با خوم گفتم میان این تجربه‌نگاری‌ها نوشتن از خاطرات و تجربه‌های وبلاگ نویسی هم می‌تواند جمع ما کوثربلاگی‌ها را از قبل صمیمانه‌تر کند و هم اینکه راز موفقیت شما را در وبلاگ نویسی بدانم و از آن درس بگیرم. منتظر تجربه‌نگاری‌های با ارزش شما هستیم .

خواستم بنویسم« می‌ارزد که برای ساختن یک رسانه شخصی خوب بکوشیم؛ چرا که می‌توانیم فرصتی برای قدردانی از زحمات دیگران داشته باشیم، از کارهای تازه حمایت کنیم و آدم‌ها را به هم وصل کنیم » اما دیدم السابقون السابقون زیاد است گفتم لااقل در کپی کردنش جزء السابقون باشم.