ما آدم های ساده ای هستیم
به خودمان سخت نمیگیریم
همه چیز را برای خودمان حل شده می دانیم
مهم دویدن دنبال یک لقمه حلال است که خدا را شکر از صبح تا شبمان را وقفش کرده ایم …
خب سخت نمیگیریم مسائل پیش پا افتاده را….
همه را به خدا میسپاریم…
شد ،شد .
نشد ، هم نشد …
ماآدم های ساده ای هستیم
فرق نمی کند کجای تاریخ ایستاده باشیم ….
کجای این کره ی خاکی زندگی کنیم ….
مهم خودمانیم …
هر چه می گذرد تازه تو را می فهمم. بندبند وجودم از درون خُرد میشود.
دلم ساییده می شود به تمام مهربانی هایت. نمیدانم در کم سو شدن
چشمانت چقدر نقش دارم. فقط می دانم با تمام کم دیدن هایت قد
کشیدم و حالا…
زبانم لال اگر بخواهم تمام قد بایستم در مقابلت و بگویم …اُف…
مادرم حلالم کن
دنیا ای مسافر
ای یار ناپایدار از این پس با من غریبه تر از این باش
زیرا!
ای غریبه دوست نما ، تو نامحرمی …
مَحرَمم اجاز ورود نامحرم را به دلم نمی دهد .
دوستش دارم
بزرگيش را، سکوتش را
عظمتش را ، اُبهتش را
تنهاييش را ، حکمتش را
عادتيست،
مثل نفس کشيدن
خدا را ميگويم
خداوند همراه لحظه هاتون
شبتون آرام…
***نوشته از خودم نیست ….
امام علی عليه السلام:
ما كَانَ اللَّهُ لِيَفْتَحَ عَلَي عَبْدٍ بَابَ الشُّكْرِ وَ يُغْلِقَ عَنْهُ بَابَ الزِّيَادَةِ وَ لَا لِيَفْتَحَ عَلَي عَبْدٍ بَابَ الدُّعَاءِ وَ يُغْلِقَ عَنْهُ بَابَ الْإِجَابَةِ وَ لَا لِيَفْتَحَ لِعَبْدٍ بَابَ التَّوْبَةِ وَ يُغْلِقَ عَنْهُ بَابَ الْمَغْفِرَةِ .
خدا در شكرگزاري را بر بنده اي نمي گشايد كه در فزوني نعمتها را بر او ببندد
در دعا را بر روي او باز نمي كند كه در اجابت كردن را نگشايد
و در توبه كردن را باز نگذاشته كه در آمرزش را بسته نگهدارد.
حکمت 435 نهج البلاغه