قبل‌تر‌ها یکی دو تا آهنگ از امیر جان صبوری خواننده افغان گوش کرده بودم. نه اینکه مشتاق باشم نه! خیلی اتفاقی جایی شنیدم. اگر اشتباه نکنم یکی «عمر دوباره» بود و آن یکی «من و تو دو عاشق»؛ شاید!

تازگی‌ها اما یک آهنگ از همین خواننده در ساندکلود پلی می‌کنم و می‌گذارم پس زمینه‌ی روزمرگی‌هایم!

این را بگویم که بی‌رویه گوش نمی‌کنم. این‌طور هم نیستم که مدام صدا تویی سرم باشد یا فقط و فقط از یک خواننده گوش کنم. جایی خواندم نوشته بود فلان آهنگ را دوست دارم، گوش می‌کنم جانِ تازه می‌گیرم! روح به زندگیم می‌نشیند! من اما اینطور نیستم که با این یا هر آهنگ دیگری روحِ دوباره به زندگیم تزریق شود، همه چیز تازه شود و رنگ بگیرد!

آهنگ شهر خالی از امیرجان صبوری کم نظیر است. با شنیدنش بغضِ چند ساله‌ی افغان و افغانی روی دلِ آدم خراب می‌شود. اصلا بی کسی آدم‌ها که در جای جای دنیا هستند روی دل سنگینی می‌کند.

امروز با شنیدن دوباره‌اش به یادِ زنان و دختران کشمیر اشک ریختم. 

مظلومیت شیعیان کشمیر دلِ هرانسان آزاده‌ای را می‌لرزاند.