فکر می کنید جسمتان جوان‌تر است یا روحتان. به نظر من باید هر چه از سنمان می‌گذرد روحمان جوانتر بشود و جسممان پیرتر!

اما گاهی در مورد خودم قضیه برعکس می‌شود یعنی جسمم را جوانتر می‌بینم. یا کلا آثار جوانی را در خودم نمی‌بینم. دقیقا مثل همین چند روز که گذشت. حس می‌کردم صدای روحم درد دارد. سر و صورتش چروکیده شده بود. موهایش سفید و دستهایش لرزان.

دل و دماغ هیچ کاری را نداشت، هیچ! هرچه تلاش می‌کردم که دستش را بگیرم فایده نداشت.. نازش را می‌کشیدم که تو همه من هستی! تو که از پا در بیایی چیزی و کسی به نام من نمی‌ماند!!!

گوشش بدهکار حرف‌های من نبود… گفتم همه چیز دنیا برعکس شده است. تو باید لباس شوق و امید به زندگی را به من بپوشانی! یعنی من نمی‌توانم حریف این بی تفاوتی‌های چند روزه‌ات بشوم.

از سکوتش بهم ریختم و صدایم را بالا بردم که به « لَقَد خلقنا اِلانسانَ فی کَبَد » ایمان نداری؟ سرش را روی شانه‌ام گذاشت و شروع کرد به گریه کردن.

با همان صدای پردردش گفت: ایمان دارم «من ولی تمام استخوان بودنم درد می کند!».*

سایه نوشت: روحمان در حال حاضر درنوبتِ عملِ جوان سازی به سر می‌برد :)) به نظرتون عمل زیبایی هم انجام بده :)))

*قیصر امین پور