امروز در کلاس درس به این نتیجه رسیدم که ۹۰درصد از مردم هند باستان و ایران باستان بهشتی‌اند. به یک نتیجه‌ی دیگری هم رسیدم اینکه باید هرچه به زمان خودمان نزدیکتر می‌شویم با فرهنگ تر و انسانی تر زندگی کنیم اما دقیقا عکس این اتفاق افتاده. این حرف من عمومیت ندارد اما هست. مصداق هم که الی ماشاالله فراوان است. در ایران باستان ربا خواری رایج نبوده، باز پس دادن قرض واجب بوده. ایرانیان باستان در برابر گرسنگی و تشنگی مقاومت نشان می‌دادند نه اینکه از هول گران شدن به سوپری‌ها حمله کنند. دست به احتکار خانگی بزنند. در نظام شاهنشاهی دستور صادر شده بود که هیچ گونه پارچه‌های که بافت کشورهای دیگر است روی میز شاه نباشد یعنی به تبع در کف بازار و در دست مردم هم نباشد. این دقیقا همان حمایت از تولید ملی و کالای ایرانی است. در مورد هند باستان هم مطالب بسیار جالب و جذاب بود مثلا خودت را ذلیل نکن اگرچه فقیر بوده باشی و هیچ مالی را با رقص و غنا و قمار کسب نکن. امروزه در هند یکی از شغلهای پر درآمد رقص و غنا و قمار است. باور کنید جایشان در بهشت است باستان نشینان را می‌گویم.