وسط های بحث بود که سوار تاکسی شدم. یکی از مسافرها مرد مسنی بود. بین ۶۰تا ۶۵به نظر می‌آمد. دقیقا کنار دست من نشسته بود.خیلی مرتب و اتو کشیده. موهای سرش سفید یک دست نبود. خاکستری، رنگ مورد علاقه‌ی من. تمام مسیر حرف زد. خوش صحبت بود. به دل می‌نشست. حرفهایشان را درست متوجه نشدم. مدام از قاچاقچی صحبت می‌کرد. اینکه کشته شده.  کم کم دو زاریم افتاد که منظورش خاشقجی، روزنامه‌نگار عربستانی است. ظاهرش غلط انداز بود. فکر می‌کردم پیرمردی است که اهل مطالعه باشد اما نه. کم کم کنسولگری هم به جملاتش اضافه شد می‌گفت کنسو‌گرین. برایش مهم نبود. مهم حرفی بود که می‌خواست بگوید نقدی بود که داشت و مُصر بود برای زدنش. بن سلمان را خیلی جالب توصیف می‌کرد.

یادم به یک همسفر دیگرم افتاد خانمی که از کتف دردش برایم می‌گفت و هربار می‌گفت: کِفت‌و‌بالم درد می‌کنه.

سایه نوشت: اینها قشر تحصیل کرده جامعه نیستند. نماینده‌ی‌ مجلس هم نیستند. شیرین صحبت می‌کنند. ادعای هم ندارند. دلم می‌خواست از fatf و موزه‌ی لوور هم می‌گفتند ;-)