عشق در هر گوشه ای افسانه ای خواند زمن

اینکه گفته بشه مردم خاطره دارند و یا فلانی ستاره‌ی درخشان در سینمای قبل از انقلاب بوده چیزی را توجیه نمی کند. درست است که خاطره علاقه‌آور است و حس‌های گم شده‌ی یک نفر را برای او زنده می‌کند. امّا علاقه نمی‌تواند ملاک و جهت بخش باشد، چون علاقه‌ها هم خیلی وقت‌ها استاندارد نیست. خواندن شخصی به عنوان ستاره و فرهنگ ساز سینما توسط گروه خاصی ملاک حضور او در عرصه فعالیت نیست. خود سینما فرهنگ است و قطعا ستاره‌های سینمایی ترازِ این فرهنگ نیستند. این که با رفتن ستاره‌ای با احساسات عده‌ا‌ی بازی شود. نشان دهنده‌ی این است سینمای اسلامی از مسیر خودش خارج شده است.

پ.ن:واقعا مرگ جناب ناصر ملک مطیعی که من هیچ کدوم از فیلمای اون را ندیدم باید تا این اندازه مهم باشه که خیلی از اصول رو زیر پا بذاریم. حالا جناب مشایخی و ثریا قاسمی و خیلی های دیگه که در سینمای بعد از انقلاب هم بازی می کنند خیلی کمک شایانی در اعتلای فرهنگ اسلامی ما نکردند. ( البته قصد توهین به هیچ کدوم از این عزیزا رو ندارم).جناب پرویز پرستویی و امثالهم با تمام احترامی که برای شما دارم ولی خوبه کمی تاریخ سینما و علت ممنوعیت حضور جناب ملک مطیعی رو مطالعه کنید. جوسازی به هر بهانه ای و عده ای رو بازی دادند در شأن سینمای کشورم نیست.

بانو!

به خودمان لطف کنیم و با خودنمایی ترویج حجاب نکنیم، حجاب را آنگونه که هست معرفی کنیم. فلسفه حجاب، حفظ زن از نگاه نامحرم است. تفاوتی هم ندارد در فضای مجازی باشد یا حقیقی!

این روز ها با خودنمایی در فضایی مجازی قصد داریم ترویج حجاب کنیم. خداوند میل به خودنمایی را درسرشت زنان قرار داده است و باید آن را در مسیر صحیح و در جایی خود بکار بگیریم. آیات قرآن، فضای مجازی را هم شامل می شود. 

بانو جان!

 با خودمان صادق باشیم آیا صرفاً باانتشار تصاویر زنان با حجاب میتوان ترویج حجاب کرد.آیا با گوشه ی چشم نازک کردن و روسری های رنگارنگ قصد داریم دیگران را به حجاب دعوت کنیم؟آیا حجاب های نمایشی نشانگر زن مسلمان، دیندار و فاطمی است یا این بیشتر شبیه نوعی تبرج است؟

تبرج نناقض عفاف زن است. خداوند در قرآن کریم در آیه 33سوره احزاب می فرماید:در خانه هایتان قرار بگیریدومانند روزگار جاهلیت قدیم، زینت های خود را آشکار نکنید.

حس خوبی نداشت . نشست با پیژامه ی  راه راه خود دست بر سر طاس خود کشید نمی دانست چه باید بکند .فقط بی اختیار بعد از تمام شدن اخبار کنترل را برداشت وشبکه خبر را انتخاب کرد منتظر بود تا تکرار شود ….تکرار واژه ی آشنای امروزش ….

خواب چشمانش را اسیر خود کرده بود ….بلند شد به دنبال کشف سوال ذهنی اش گشتی در فضای بی حد و مرز مجازی که نه واقعیت همه ی دنیا زد ….

گوشی را پرت کرد و بی اختیار به سمت اتاق رفت . محکم در را باز کرد طوری که پسرک نمی دانست حرف چشمان پدرش را بفهمد ….جلو رفت . صدای مردانه اش را در گلو انداخت . کمی ابهت چاشنی اش کرد دستانش را از پشت بهم قفل کرد سینه صاف کرد و گفت :

 ببینم تو کدوم سایتی ؟؟؟؟

با کی حرف میزنی ؟؟؟؟

چ بازی می کنی ؟؟؟؟

چرا عرق کردی ؟؟؟

فیلم ترسناک می بینی ؟؟؟؟

پسرک گیج مانده بود ،چه جوابی به پدرش بدهد…به دنبال جواب بود که تبلت از دستش به طرفة العینی کشیده شد…. تا آمد به پدرش بگویید که اصلا نت ندارد   ….با بسته شدن درب اتاق به خود آمد…

با تبلت همینطور قدم می زد ….

ساعتد 12 …همچنان قدم می زد

ساعت 1 …قدم می زد ………

ساعت 2…. قدم می زد …….

ساعت 3 …. خواب پشت پلک هایش لشگر کشی کرده بود ….اما باز قدم می زد….آرام درب اتاق پسرک را باز کرد ….دید نه هنوز از قول دست ساز، نهنگ آبی خبری نیست …. 

نشست رو ی کاناپه تا ساعت 4 مانده ……بد گمانی و بی علمی امان ز لحظه هایش برده بود ….

ساعت7 صبح دریچه چشمانش به دنیای پر از استرسش باز شد … هنوز رد نگاهش از پنجره ی اتاق به ساعت و جانماز روی میز ختم نشده بود که تبلت را رور میز ندید و دوباره تکرار هرآنچه برایش خواسته بودند تکرار شد تکرار …دوباره پای  سفره ای نشست که به نام نهنگ آبی ایمانش را نشانه رفته….  بدگمانی دیروز نماز امروزش را نشانه رفته بود …فردا و فردا از سر نا آگاهی چه چیز را نشانه رفته … به هر حال شما هم بفرمایید نهنگ آبی ….

پ.ن : 

لا يَزكو مَعَ الجَهلِ مَذهَبٌ؛

هيچ آيينى، با نادانى رُشد نمى كند.

تصنیف غرر الحکم و درر الکلم،ص74