یک شب مهمان جامعة‌الزهرا بودیم. نمی‌دانستیم خوابگاه کجاست. دو نفر را فرستادند و قرار شد آنها راه بلدِ ما باشند. افتادند جلو من و تبیان هم پشت سرشان. اول نمی‌دانستیم که هندی هستند. از آنها یکی دو تا سوال پرسیدیم بعد متوجه شدیم که از کشور هند هستند. لهجه‌ی شیرین و خوشمزه‌ای داشتند. مهربانیشان مثل حبه قندی به دلم نشست. کلی باهم حرف زدیم. از همه ‌چیز و همه جا گفتیم. من هم که استاد سوال پرسیدن هستم. از اینکه مجردند یا متاهل؟ ماجرای طلبه شدنشان؟ از خانواده‌هایشان؟ از دلتنگی‌های که شاید دارند؟ و همه‌ی صحبت آنها ختمِ به این می‌شد که عاشق ایرانند. یکی از آنها مادرش عمل داشت و باید بر می‌گشت هند اما غصه‌اش بود که باید از ایران برود.

نمی‌دانم این با هم بودنمان به نیم ساعت کشید یا نه. شماره‌های هم را گرفتیم. حالا جزء دوستان خوبِ من هستند. با سمانه بیشتر در ارتباط هستم و جویایی حالِ هم. آن روز داشتیم در مورد مراسماتِ عزاداری صحبت می‌کردیم. به او گفتم ما داریم از مراسم عزاداری در شهر‌های کشورمان برای هم می‌نویسم و از او خواستم که بنویسد تا شب نشده کلی برایم عکس فرستاد. فارسی تایپ کردن برایش سخت استف برای همین او روی برگه می‌نویسد و برای من عکس می‌فرستد.و تنها کارِ من تایپ کردنِ آنها بود. البته گفته بود می‌نویسد و من باید اصلاحش کنم اما دلم نیامد. قسمتِ اول #تجربه_نگاری دوستِ عزیزِ من را داشته باشید تا بعد :)

هند یک کشور خیلی بزرگ است و فرقه و مذاهب گوناگون در هند زندگی می‌کنند. با وجود این همه فرقه و این همه مذهب، هند یک کشور امن خونده می‌شود. امّا آیا شیعیان در هندوستان می‌توانند عزاداری کنند؟ این سوال به ذهن بیشتر مردمی که هندی نیستند می‌رسد.

باید بگویم بله در کشور هند ما آزادانه می‌توانیم برای امام حسین علیه السلام عزاداری کنیم. نه فقط ما شیعیان که بلکه هندوها، اهلِ سنت، بت‌پرست‌ها، مسیحی‌ها همه در این این عزادری‌ها شرکت می‌کنند.

قبل از اینکه محرم شروع بشود همه برنامه ریزی می‌کنند. مردم در کشور ما عزادرای امام حسین علیه السلام را خیلی احترام می‌کنند. ما خیلی پر شور برای ماه محرم منتظر می‌مانیم. از رجب که امام حسین علیه السلام از مدینه به سمت مکه حرکت می‌کنند از آن موقع دل ما کم‌کم از غم سیدالشهدا پُر می‌شود و ما می‌فهمیم که عزی امام حسین علیه السلام دور نیست.

مردم هند هر چند که فقیر باشند یعنی اگر شیعه‌ای هست که خیلی از احوال مالی خوبی برخوردار نیست باز هم پول جمع می‌کند تا فرش عزای سیدالشهدا را در خانه‌ی خودش پهن کند. و غم حسین و را در خانواده‌ی خودش رایج کند. و مردم را دعوت کند تا ماتمِ(سینه زنی) امام حسین علیه السلام در خانه‌ی ایشان بشود.

در شهر بمبئی مشکل آب هست ولی در ماه محرم در جادّه‌ها در خیابان همه جا سیل آب می‌بینید. مردم پول خرج می‌کنند تا آب برای هر تشنه‌ای که در راه عبور می‌کند بنوشد تهیه کنند. این آب فقط برای شیعه گذاشته نمی‌شود بلکه برای همه‌ی مردم هست چه مسلمان باشند، چه مسیحی ، چه بت پرست و… تا مردم بدانند که این آب و شربت و چای به یاد امام حسین علیه السلام هست که تشنه ایشان را شهید کردند.