جوانتر که بودم پُر از شور و نشاط بودم. حالا که به عقب برمی‌گردم خودم متوجه پژمرده‌شدنم می‌شوم. گاهی دلم برای آنروزها که غرق در رویاهای کوچک و بزرگ بودم تنگ می‌شود. برای تمام بچگی‌هایم و بلند پروازی‌هایم. برای تمام کله شقی‌هایم. دیروز دوستی به من گفت خوش بحالت که این همه سرزنده و سر حالی. می‌گفت با تو بودن آرامم می‌کند. می‌خواستم همانجا دودستی خودم را محکم بغل کنم برای خودم خوشحال شدم اما برای دوستم خیلی خیلی ناراحت. از چشماهایم نخوانده بود دلتنگی هایم را.. نمی‌دانست سایه همان سایه‌ی قبل نیست دلش کم آورده خیلی جاها شکسته… با خودم گفتم بعضی ها چقدر سخت زندگی می‌کنند که روزهای دلتنگی تو برای آنها نشاط آور است…

فکرم مشغول دوستم بودکه  بی اختیار سر از داستان نیمه نوشته‌ام در آوردم. داستانی که با انگیزه شروع شد اما نیمه‌های راه رهایش کردم. داستانی که شاید هیچ وقت تمام نشود. شما که غریبه نیستید این روزها حالم را بد می‌کند. داستانی که دوستش دارم اما این روزها  سادگی‌های فهیمه حالم را بد می‌کند… اما امشب یک قسمت از آن را با عشق تقدیم می‌کنم به دوست عزیزم!!!

… فهیمه…

-درونت جنجالی بپا می‌شود، راه فرار نداری .تپش قلبت به حدی تند می‌زند که سینه‌ات گنجایش قلبت را ندارد. گاهی قلبت ایست می‌کند.  زبانت بند می‌آید. لکنت زبان مانع می‌شودکه حرفت را بزنی. حرف‌هایت فراموشت می‌شود. چشمانت خیره می‌شوند. راه می‌گیرند، تعقیب می‌کنند معشوقه ای را که هیچ حس تو را نمی‌داند. هرچه خودت خودت را صدا کنی نمی‌شنوی . از خودت دورتر و هر لحظه به او نزدیک تر می‌شوی.

-چِرت می‌گی فهیمه.

-فقط منتظری تو را ببیند . نامت را بخواند … فهیمه… زیباست نه! تو هول می‌شوی. چه این لحظه آرامت می‌کند، با تمام اضطرابی که به جانت می‌اندازد. یخ می‌کنی، توان ایستادن نداری. مانده‌‌‌‌ای چگونه جوابش را بدهی . می‌گویی بله و جان به لبت می‌آید.

-بلند شو دیوانه..

-باور کن عشق زیباست….