عشق در هر گوشه ای افسانه ای خواند زمن

خاطرتان باشد گفتم در بین دوستانم هستند کسانی که احساس می‌کنند باید دلشان برای من بسوزد. طوری به من ترحم می‌کنند که انگار نه می‌شنوم و نه می‌بینم و نه می‌توانم سخن بگویم. تصورشان از من این است که قدم در بیراهه‌ی گذاشته‌ام که آخرش سقوط از لذت زندگی‌است. یکی از آنها می‌گفت: آدم باش کمی هم بین ما باش. حداقل خانواده‌ی سبز بخوان من امتداد در دستم لبخند می‌زدم. اما با تمام تفاوت‌های که با این دست از دوستانم دارم همیشه دوستشان دارم و دلتنگشان هستم. 
کتابی را به عنوان هدیه به من داد بیا حالا که مثل این دیوانه‌ها خوره‌ی کتاب داری حداقل از این دست کتاب‌ها بخوان! حداقل چیزی بخوان که رشد کنی!
نمی‌دانم دقیقا منظورش چه بود؟قد کشیدنم؟وزن اضافه کردنم؟ یانه! درکم بالا برود؟ به قولی با خواندن کتاب حرفی برای گفتن داشته باشم!
هدیه را که باز کردم خنده‌ام گرفت. کتاب را از دستم کشید گفت: جدی باش. عصبانی بود از نیش شل و بی مزه‌ی من. خودش می‌دانست وقتی شروع کنم به خندیدن ترک دیوار هم می‌شود نمایش مستربین و من نمی‌توانم خودم را جمع‌ و جور کنم و تا یک دل سیر نخندم بس نمی‌کنم. با همان عصبانیت ساختگیش گفت: بخوان و لطفا گوسفند نباش!
چشم‌های گرد و از حدقه بیرون زده‌ام که از خنده اشک می‌ریختند را سمت جلد کتاب چرخاندنم و گفتم: دستت درد نکنه یعنی من گوسفندم!حالا چرا گوسفند!همچنان می‌خندیدم.
از خنده‌ی من او هم خندید و گفت: حالا که مثل این جزامی‌ها، درد کتاب خوانی‌ات به ماهم سرایت کرده. حداقل از این کتاب‌ها بخوان! خدا خفه‌ات کند دختر… 
کتاب برایم جالب و جذاب نبود اما به خاطر دوست تازه بیمار شده‌ام خواندم. همه‌ی کتاب را نه جملات ناب، نظرات بزرگان و شعرهایش را خواندم. بولد مشخص بودند. موضوع کتاب روانشناسی بود. خود نویسنده پیشنهاد کرده بود که این کتاب و دست نوشته‌ها را به عنوان یک کتاب درسی بخوانید، نه برای سرگرمی.
حالا من باید بگویم خدا دوستم را خفه کند.کتاب برای من سرگرمی بود.شاید نویسنده‌ی کتاب من را حلال نکند. امروز اتفاقی کتاب را در قفسه‌ دیدم و به یاد دوست عزیزم افتادم.
جان کلام یکی از بخش‌های کتاب را برای شما می‌نویسم: برای رفع مشکلات؛ آرام باش، توکل کن، تفکر کن، سپس آستین‌ها را بالا بزن! آنگاه دستان خداوند را می‌بینی که زودتر از تو دست به کار شده‌.

سایه نوشت: قصد معرفی کتاب را ندارم چون خودم نظریات کتاب یا همه کلام بزرگانی که در کتاب آورده شده را قبول ندارم. نظریاتی مثل نظرات اشو، فروید، هلن کلر، دیل کارنگی، لوئیز هی نمیدونم همه اینها نظریه پرداز بودن یانه. در مقابل نظریات دکتر شریعتی وبرخی از دعاها و همچنین آیات قرآن و شعر های هم از حضرت مولانا و حافظ و جبران خلیل جبران عزیز هم دارد. در واقع آش شله قلمکار خوبی است. برای همه‌ی سلیقه‌ها.
فقط نمی‌توانم قبول کنم ما که‌ دینمان ریز ریز مسائلی را که در زندگی فردی و اجتماعی نیاز داریم را بیان کرده چرا باید منتظر نظریات دیگرانی مثل اوشو و فروید باشیم.

برای هرکسی فصلی است به نام فصل عاشقی. عشق زیباترین فصل از عمر چند ساله ی ماست. فصلی که دستور زبانی دارد که شاید خاص دل تنهایی تو باشد. وقتی عشق به سراغتان آمد او را پس نزنید. شاید بهت زده شوید وقتی دلتان ایست می‌کند. نفس زدنتان آهنگین شود. دلتان از صدای چک چک عشق هول بردارد. دنیا برایتان رنگین تر از قبل و کوچکتر از همیشه‌اش باشد. طبیعی است که با عشق چهره‌تان به تبسمی ریز گشوده شود.گونه هایتان گل بریزد و به سرخی کم رنگی نقاشی شوند.چشم‌هایتان به شراب نگاه معشوق مست شوند. کویر دلتان سبز شود. هرم نفسهایتان به گرمی آتش سوزان شود. اگر جهانتان خالی‌ست عاشق شوید. بگذارید لحظه‌هایتان به آبی فیروزه‌ای عشق آرامش بگیرد. بگذارید کسی باشد که خلوت‌هایتان با رژه‌های بی‌وقفه‌ و شیرین او شلوغ شود‌. بگذارید فکرتان بابودن کسی جذاب و دوست‌داشتنی شود. بگذارید کسی باشد که با اطمینان به شما بگوید دنیایی من بدون تو و دنیایی تو بدون من چیزی کم دارد. چیزی از جنس بودن من و تو. بگذارید کسی باشد که بدون شما زندگی برایش سرد، خشن و دردآور باشد. فقط کافیست عاشق شوید اما بدانید قبل از عاشق شدنتان عاقل شوید.

سایه نوشت: فیلم پدر، فیلم جذاب و دوست داشتنی و در عین حال چالش برانگیز است. عشق لیلا به حامد دوست داشتنی است.اما در مقابلش عشق حامد به لیلا را ضایع کننده عشق محکم لیلا می‌دانم. عشق لیلا، از جنس عشق زلیخاست. پاک و سزاوار بهترین‌ها. با اینکه دوست دارم لیلا هر چه زودتر به معشوقه‌اش برسد به همان اندازه هم منتظرم تا حامد دوست‌داشتنی فیلم دلیل محکمی برای عاشق شدن داشته باشد. البته سایه خود درگیری دارد و گاهی هم نظرش این است که عاشق شدن دلیل نمی‌خواهد. می‌خواهم خودم را نقد کنم زیرا یک جوان مذهبی حافظ قرآن بی دلیل عاشق نمی‌شود. نمی‌توانم تصور کنم حامدی که یوسف‌وار از دست زنان هوس‌باز مصری خودش را از پنجره به پایین پرت کرد حالا عاشق زلیخا شود آن هم بی‌دلیل. عاشق دختری که هیچ تناسبی با او ندارد. یکباره در مقابل همه به خاطر عشق بی دلیلش چهره به چهره، فیس تو فیس زل بزند به زلیخا…بی دلیل…  سایه هوچنان با خودش درگیر است و هنوز عشق را بی دلیل می‌داند می گویید اول دلیل نمی‌آید و بعد عاشق شویم اول عاشق می‌شویم بعد دلیل می‌آوریم که چه شد که عاشق شدیم….

سایه نوشت: نقش پدر حامد را بسیار دوست دارم. خیلی عالیه. اینم بگم که از همین حالا غصه‌م شده که چرا حامد میمیره :((

اینکه گفته بشه مردم خاطره دارند و یا فلانی ستاره‌ی درخشان در سینمای قبل از انقلاب بوده چیزی را توجیه نمی کند. درست است که خاطره علاقه‌آور است و حس‌های گم شده‌ی یک نفر را برای او زنده می‌کند. امّا علاقه نمی‌تواند ملاک و جهت بخش باشد، چون علاقه‌ها هم خیلی وقت‌ها استاندارد نیست. خواندن شخصی به عنوان ستاره و فرهنگ ساز سینما توسط گروه خاصی ملاک حضور او در عرصه فعالیت نیست. خود سینما فرهنگ است و قطعا ستاره‌های سینمایی ترازِ این فرهنگ نیستند. این که با رفتن ستاره‌ای با احساسات عده‌ا‌ی بازی شود. نشان دهنده‌ی این است سینمای اسلامی از مسیر خودش خارج شده است.

پ.ن:واقعا مرگ جناب ناصر ملک مطیعی که من هیچ کدوم از فیلمای اون را ندیدم باید تا این اندازه مهم باشه که خیلی از اصول رو زیر پا بذاریم. حالا جناب مشایخی و ثریا قاسمی و خیلی های دیگه که در سینمای بعد از انقلاب هم بازی می کنند خیلی کمک شایانی در اعتلای فرهنگ اسلامی ما نکردند. ( البته قصد توهین به هیچ کدوم از این عزیزا رو ندارم).جناب پرویز پرستویی و امثالهم با تمام احترامی که برای شما دارم ولی خوبه کمی تاریخ سینما و علت ممنوعیت حضور جناب ملک مطیعی رو مطالعه کنید. جوسازی به هر بهانه ای و عده ای رو بازی دادند در شأن سینمای کشورم نیست.

برای آنکه کسی را بخواهند وادار به انجام امری یا پذیرش فکر و اعتقادی کنند حتما نباید مستقیم و بدون حاشیه طرف را سر میز مذاکره بنشانند و بگویند این فکر و این عقیده را بپذیر و انجام بده …
دنیایی امروز دنیایی است عجیب .روگار ما لحظه ای تغییر می کند . منِ امروز با منِ فردا، زمین تا آسمان فرق می کند ….این من یا بعضی از من های موجود در جامعه که نشسته ایم و دهان فکرمان را گشوده ایم تا قاشق قاشق که نه دیگ دیگ فکر تازه اندیشه تازه درونش بریزند و آن هم نجویده قورت دهیم یک زمزم یا کوکاکولای تگری هم بزنیم پشتش …آرقی هم بدرقهی راهش کنیم و به خیالمان هم روشنفکریم .اما واقعیت چیز دیگری است قصد ندارم شعار دهم اما اینکه ما اسیر وهم و تخیلاتی هستیم که برایمان از قبل چیده شده است و ما هدف کسانی را محقق میکنیم که مدتها برای یک روز ما برنامه ریزی می کنند اگر منصف باشیم متوجه شعاری نبودنش می شویم.
قصد داشتم با نقد فیلم سارا و آ یدا مهمان این شماره باشم اما هرچه تلاش کردم نکته ای جدید برای شروع نیافتم . یعنی حتی برای نقد هم این فیلم حرف تازه ای نداشت .نقد هریک ازفیلم های موجود در سینمای ایران گویی نقد همه فیلم ها زیرا همه مضمونشان یکی است یکی آیدا می شود یکی شهرزاد می شود یکی …. همه هدفشان سیاه نمایی است.هدفشان پایین آوردن شان آدمی است . تنها تففاوت این فیلم با سایر فیلم های ترازاز نظر نویسندگی اینکه رسالتش پایین آوردن شان ریحانه بودن دختر و معرفی کردن شخصیت به عنوان اینکه دختران شخصیتی هرهر مآبانه باید داشته باشند ضریب هوششان درحد زیر متوسط باشد ، لحظه ای خوشحال باشند تا خوش باشند ونهایت امر دختران جامعه قشر فریب خورده ی جامعه هستند برای زندگی کردن جز کودن بودن و تن دادن به هر گناهی راهی ندارند.تلقین اینکه خودت نباش ،ظاهرت را باطنت را تغییر بده . سینمای امروز ابتدا جانی را برای نوشیدن زهر آماده می کنند طوری که برای نوشیدن زهر لحظه شماری می کنند . نوشیدنی گواراتر از همیشه به جانش می نشیند …آری سینما هرروز نسخه ای جدید برای مردان و زنان می پیچد و هرروز برای زنان و مردان ،دختران و پسران برنامه ای دارد .
هروز افراط در اموری که بوی از انسانیت ندارند و تفریط در امور انسانی را نشانه می روند . یک روز من مادر هستم ، یک روز فروشنده و یک روز سارا و آیدا و هروز هرروز من و شما را و نسلمان را هدف قرار می دهند . کمی بیدار تر و آشناتر شدنمان به دین مبین اسلام می تواند در این انقلاب افراط و تفریط هاراه نجاتی باشد .

نِعمَ الوَلَدُ البَناتُ المُخَدَّراتُ ، مَن کانَت عِندَهُ واحِدَةٌ جَعَلَها اللّه ُ سِترا لَهُ مِن النّارِ.
(میزان الحکمة ج 13ص 442 ح٢٢۶23)
چه خوب فرزندانى هستند دخترانِ با حیا. هر کس یکى از آنها را داشته باشد، خداوند آن دختر را براى او مانعى در برابر آتش دوزخ قرار مى دهد